به گزارش مشرق، وظیفه و اختیارات نماینده مجلس در سطح کلان و همچنین حوزه انتخابیه محل بحث بوده است؛ دخالت در انتصابات سیاسی حوزه انتخابیه، اعمال نظر در پروژه‌های عمرانی، اعمال فشار در واگذاری برخی از طرح‌ها مانند فرودگاه، پتروشیمی و... از جمله مواردی هستند که محل بحث بین نخبگان سیاسی بوده‌اند.
این آفت در شهرستان‌های محروم به لحاظ اولویت داشتن این پروژه‌ها برای مردم بیشتر احساس می‌شود؛ برای مثال وقتی مردم یک روستا به دلیل نداشتن درمانگاه سالانه هزینه‌های مالی و جانی قابل توجهی را متحمل می‌شوند بنابراین نماینده آن منطقه خیلی راحت‌تر می‌تواند با وعده ساختن درمانگاه، نظر مردم را جلب کند نسبت به موضوعات کلانی و ملی که وظیفه اصلی یک نماینده مجلس است.
بیشتر بخوانید:
چهارمحال و بختیاری به لحاظ ضریب محرومیت بالایی که دارد، بیشتر درگیر این مسئله بوده و شاید یکی از دلایلی که تاکنون نماینده‌ای قوی و توانمند در سطح مجلس نداشته همین موضوع بوده است.
استقامت مدیران دستگاه‌های اجرایی در برابر دخالت‌های غیرکارشناسی نمایندگان در برخی از امور تخصصی، می‌تواند تا حدودی از این آسیب کم کند اما وقتی برخی از مدیران بنا به هر دلیلی پاس گل را هم خودشان به نماینده می‌دهند جای تعجب دارد.
برای نمونه بیمارستان بروجن است که در دولت دهم کلنگ آن بر زمین خورد و پیشرفت قابل توجهی هم در آن سال‌ها داشت، در دولت‌های یازدهم و دوازدهم روند تکمیل را پیش گرفت و نهایتا در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی در اواخر بهمن ماه به بهره‌برداری می‌رسد.
بیمارستانی که سه دولت برای آن تلاش کردند، امروز نماینده‌ای قصد مصادره آن را دارد و با میزبانی دستگاه‌های دولتی به جلسات متعدد دعوت می‌شود و طوری به مردم القا می‌کند که ساخت این بیمارستان جزو عملکرد نماینده بوده است.
وقتی نماینده مجلس با اعضای خانواده‌اش به جلسه تخصصی که پیرامون پیگیری مسایل بیمارستان است دعوت می‌شوند، وقتی بیمارستانی که هنوز تکمیل نشده و راه ارتباطی مناسبی برایش تعبیه نشده با عجله و در روزهای قبل از انتخابات به بهره‌برداری می‌رسد، چیزی جز امتیازدهی مدیران دولتی به نماینده مجلس را به ذهن متبادر نمی‌کند.
